Onderhoud en reiniging van dunne keramische tegelplaten volgens "De Tegeldokter"

Soort voegsel

Kleine of grote formaten, dat maakt Peter De Ryck niet zoveel uit. “De frequentie en hoedanigheid van het onderhoud zijn in de eerste plaats afhankelijk van de wijze waarop een tegel vettig of vuil wordt. En natuurlijk ook van het soort voegsel dat wordt gebruikt in verband met de cementsluier die kan achterblijven bij het inwassen van de tegels.”

Sowieso moet men bij grootformaten kiezen voor een industriële voegmortel, benadrukt de zaakvoerder van Eurosil, het bedrijf dat de producten van Lithofin op de Benelux-markt verdeelt. “Zandcement voegen zijn voor dat type tegel zijn volledig uit den boze, omdat de uitzetting van zo’n grote plaat veel intenser is waardoor die meer gaat bewegen. De hechting van zo’n industriële voegmortel is zodanig sterk dat men daar bij het verwijderen van de cementsluier rekening mee dient te houden. Concreet betekent dit dat men bij grootformaattegels per definitie een geschikte cementsluierverwijderaar dient te gebruiken die zowel het cement- als kunststof gedeelte uit de sluier van de industriële voegmortel oplost.”

Soort toepassing

Niet het formaat zelf maar de toepassing waarvoor mensen zo’n XL tegel kiezen, bepaalt het verschil in onderhoud, vernemen we van de tegeldokter. “In geval van vloerbekleding is het onderhoud -zijnde het ontvetten en verwijderen van cementsluier- nagenoeg hetzelfde als bij kleinere tegelformaten. Keramische platen die worden gebruikt voor maatwerk zoals keukenbladen, vragen echter wel om een specifiek onderhoud. Ten eerste worden die oppervlakken bij intensief gebruik door het koken veel sneller vettig dan bijvoorbeeld een vloer of wandbekleding. Ten tweede gaat men een keukentablet regelmatig met leidingwater schoonmaken en kan er gaandeweg kalkafzetting optreden waarin vlekjes van zuren zoals citroensap en azijn zichtbaar worden. Daarom is het zo belangrijk om het keramische keukenblad periodiek te reinigen met specifieke producten die daar speciaal voor zijn ontwikkeld.”

Impregneren

“Keramische materiaal zoals wij het kennen is nooit poreus, ongeacht zijn afwerking”, gaat de tegeldokter verder. “Wanneer men die tegelplaten na het productieproces mechanisch gaat polijsten, ontstaat er een hoogglans. Het nadeel is wel dat men de tegelstructuur aan het oppervlak wat vlekgevoeliger maakt doordat dit als het ware wordt open geboend. Als men daar dan een vloeistof op morst die kleurt, zoals koffie of thee, kan me makkelijker afdrukken krijgen. Deze oppervlakken kunnen vooraf wel behandeld worden met een impregneermiddel maar dat dringt minder diep in het materiaal dan bij natuursteen waar de impregnering echt in de massa wordt opgenomen.”

Peter De Ryck maakt even een zijsprongetje naar de geveltoepassingen waar het gebruik van een water- en vuilwerende impregnering niet aanbevolen is. “De behandeling zou niet goed hechten en door de weersinvloeden zou de levensduur in het beste geval erg beperkt blijven. Door hun grote dichtheid zijn keramische gevelplaten quasi zelfreinigend.”

Terug naar de keuken waar het onderhoudsgemak van een keramische werkblad in grote mate wordt bepaald door de oppervlaktebewerking van het materiaal. “Geeft men het oppervlak bijvoorbeeld een heel ruwe afwerking, dan zal men daar ook problemen mee krijgen doordat de vervuiling in de kalk van het leidingwater makkelijker in de structuur blijft hangen. De problematiek was al gekend bij de keramische vloeren en herhaalt zich uiteraard bij toepassingen in de keuken maar dan nog veel intensiever in die zin dat aanrechtbladen vaker worden blootgesteld aan allerlei vetten. Daarom zullen keukenbouwers de voorkeur geven aan zo glad mogelijke oppervlakken.”

Keramische imitaties

De huidige trend in vloeren zijn de keramische imitaties. “Zeker in die extralarge tegels kiest men dan  al gauw voor materialen die in het echt ook vaak in grote formaten geplaatst worden: denk maar aan beton, hout of natuursteen”, merkt Peter De Ryck op. “Kiest men daarbij voor gladde afwerking, dan is zo’n keramische variant om de gekende redenen onderhoudsvriendelijker dan het origineel. Maar van zodra men die oppervlakken ruw gaat maken of veel structuur geven, zullen die ook de nodige problemen met zich meebrengen en bijgevolg een wat intensiever onderhoud vragen.”

Dat de keramische extralarge platen aan een stevige opmars bezig zijn, is de expert in reiniging, bescherming en onderhoud van keramiek en natuursteen uiteraard niet ontgaan. “Een materiaal waar muziek in zit, dat is het minste wat je kan zeggen.”

“Een mooi voorbeeld zijn sanitaire ruimtes: volledige douchewanden kunnen gewoon met slechts twee tegels bekleed worden wat uiteraard enorme voordelen biedt qua gebruik van schoonmaakmiddelen alsook op vlak van hygiëne, door onder meer het ontbreken van voegen.”

"Nog (te) veel onwetenheid over dit thema"

Een andere expert in deze materie, Peter Goegebeur, hoeven we wellicht niet voor te stellen. “Bepaalde dunne grootformaattegels nemen meer vuil op dan andere, al verschilt dat van merk tot merk. Dan heb ik het niet over de porositeit van het materiaal zelf, maar over de oppervlakte poreusheid. De oppervlaktestructuur is bepalend voor de vlekgevoeligheid van de slijtlaag. Dat betekent dat klassieke, dikkere tegels met dezelfde oppervlaktestructuur hetzelfde probleem kennen.”

Verkeerd onderhoud

“Door het feit dat je met zeer grote vlakken zit, wordt bij de minste lichtinval de waas van die cementsluier heel goed zichtbaar. Veel problemen bij keramische vloeren hebben te maken met verkeerd onderhoud. Bij deze roep ik alle toonzaalverkopers op om zich hierover bij te scholen want er bestaat nog veel onwetendheid rond dit thema”, besluit Peter Goegebeur.