In gesprek met Steven Deraedt, specialist XXL-platen

Als je het atelier van BIGceramiX in Poperinge binnenloopt vallen twee dingen meteen op. Je kan er van de vloer eten, wat toch eerder uitzonderlijk is. En de gulle lach van Steven Deraedt vult de ruimte. Dus naast zijn vakmanschap krijgt hij ook voor sfeer en gezelligheid een tien op tien. Met armen als staalkabels hoeft het niet te verwonderen dat hij zijn platen simpelweg zelf uit de kisten haalt en de trap opdraagt. En zeggen dat hij eigenlijk eerst een andere bestemming had gekozen.

Hoe kwam je bij de grootformaatplaten terecht?

“Van opleiding ben ik timmerman. Vanaf 2007 werkte in de hout- en bouwhandel van mijn schoonouders. Daar heb ik het keramisch materiaal leren kennen. Ze wilden een nieuwe showroom bouwen. Die heb ik van a tot z ingericht, alleen voor de onthaalbalie twijfelden we hoe we die zouden uitbekleden. We dachten eventueel aan een metrotegel. Een vertegenwoordiger raadde ons Kerlite aan. De XXL-platen waren toen nog nieuw. Een nieuwe showroom, een nieuw product, dat sprak ons wel aan. Achteraf stond ik er versteld van hoe sterk dat materiaal was. Af en toe viel daar wel eens iets tegen, maar daar was nooit iets aan. Dus ik wilde die grootformaattegels op de markt lanceren, ook al had ik op dat moment totaal niet de bedoeling om tegelzetter te worden, ik deed vooral de promotie. Uiteindelijk begon ik ook maatwerk uit te voeren met een glassnijder en een rechte lat. De plaat legde ik op een gyprocpallet om te versnijden. Allemaal heel basic. Op den duur was ik daar iedere dag mee bezig en heb ik een goede snijtafel gemaakt”

Waarom spraken die grote platen je zo aan?

“Omdat het nieuw was. Ik heb een grote materialenkennis en ik zag dat er zoveel voordelen waren aan die grote platen. Dat boeide me enorm. Dus ik ben alle evoluties van heel kortbij beginnen op te volgen. Het verhaal dat er in Poperinge iemand zat die overweg kon met die XXL-platen ging snel de ronde en wij kregen telefoontjes van overal. Dat was echt in het begin hé. Er kwam hier eens een vertegenwoordiger langs van BMB (Belgische Marmer- en Granietbedrijven) uit Wortegem-Petegem. Hij vroeg of ik met een brug of een waterjet werkte. Ik keek hem verbaasd aan, nam hem mee naar het atelier en ik haalde mijn glassnijder boven. Toen werd het stil. Dat vind ik zo fantastisch aan dat verhaal. Met een hele kleine investering kan je veel doen. Uiteindelijk ben ik in contact gekomen met Carlo De Schutter van de firma Ri.Pa. Hij heeft mij aangenomen voor het verhaal XXL, om opleidingen te geven, werfassistentie te doen, de toonzaal in te richten, beurzen op te bouwen en expertises te doen.”

Maar het kriebelde toch om zelfstandig te worden?

“Geen kwaad woord over Ri.Pa, maar ik begon daar meer en meer werven over te nemen van anderen die niet overweg konden met die grote platen. Het laatste zetje kwam er toen mijn vrouw vroeg of ik zo ging blijven werken en al mijn kennis en ervaring ging blijven delen met anderen. Daar ben ik dan over beginnen na te denken. Na twee weken heb ik beslist om als zelfstandige te beginnen en een mobilhome te kopen. Daarvoor ben ik speciaal naar een beurs in Düsseldorf geweest met de rolmeter in de hand, want ik wist exact wat ik wilde: er moest een rek aan vastgemaakt worden om de platen te transporteren en om de platen ter plaatse te kunnen versnijden."

"Ik wilde die mobilhome om tijd te besparen. Ik had bijvoorbeeld een project in Knokke. Dat is 1.5  uur rijden. Tegen dat ik geladen ben en daar toekom staan alle camionettes van de mannen van de lift, de frigo, de schilder,… voor mij. Dus dan doe ik de voorbereiding, kruip ik vroeg in mijn bed en ’s morgens ben ik de eerste in de rij. ’s Avonds moet ik dan niet naar mijn horloge kijken en werk ik enkel uurtjes langer."

"Daarnaast heb ik mijn eigen verhuislift. Ik wil er geen huren, want ze zijn dan juist niet beschikbaar, of er mankeert iets aan. Ik ben gaan kijken hoe hoog de gemiddelde appartementen aan de kust zijn om te kijken welk verhuislift ik nodig had. Soms huur ik een grote camionette om de platen te transporteren en ze dan ook dezelfde dag omhoog te steken en binnen te zetten. Zo kan ik de volgende dag meteen beginnen met het plaatsen.“

Steven in zijn atelier

Steven in zijn atelier

Wat zijn voor jou de boeiendste opdrachten?

‘Niet het klassieke. Hoe moeilijker, hoe liever. Het spannendste werk dat ik ooit moest uitvoeren was in het Zuid-Franse Port Grimaud. Ik had maar één plaat mee, dus er mocht absoluut niets misgaan. Voor ons is er een nultolerantie. Dat is toch wel iets anders dan bij bijvoorbeeld natuursteen waar men nog altijd iets kan wegpoelieren of retoucheren. Of bij het vloerleggen waar men enkele vierkante meters extra bestelt. Wij moeten veel preciezer te werk gaan, daarom stapt niet iedereen mee in het verhaal van de grote formaten.”

Op welk werk ben je trots en kun je dat eens beschrijven?

“Het restaurant Terminus was iets speciaal. Eigenaar Pieter Verheyde was aan de slag als sterrensommelier bij Peter Goossens. Hij wilde het restaurant van zijn ouders systematisch omtoveren. Zo was de sanitaire ruimte verouderd. Daar heb meer dan 40 platen gezet. Er is ook een douche voorzien voor vrachtwagenchauffeurs die daar stoppen om iets te eten.

Eigenlijk hadden we een beetje het ‘geluk’ dat de lockdown er was, waardoor de zaak moest sluiten. Zo konden we de platen makkelijker binnen dragen. Naast de platen aan de muur, heb ik ook de vloer geplaatst. Als ik aan een project werk waar er een andere vloerder is, wil ik dat we de vloer en de platen tegelijkertijd aankopen zodat ze dezelfde tono of dezelfde bakte hebben.

Dus hier heb ik eerst gevloerd en dan heb ik zoveel mogelijk platen over hun totale breedte proberen te plaatsen. Samen met de architect heb ik overlopen waar ik de volle platen zou plaatsen en waar niet. Daarna heb ik het opstopwerk kunnen opgemeten. De platen zelf heb ik versneden in mijn atelier. Het waren er zoveel dat het nutteloos was om dat ter plaatste te doen. Ik werk daarvoor met verschillende merken, maar Montolit heeft voor mij één van de betere snijlatten. En ik werk nog steeds met een glassnijder en handsnijmachines voor verstekken. Ik doe het allemaal op de gewone manier, met gezond boerenverstand.

Project Terminus - de volledige sanitaire blok werd door Steven gerenoveerd

Project Terminus - de volledige sanitaire blok werd door Steven gerenoveerd

Steven in Terminus

Steven in Terminus

Project Terminus - de douche na de renovatie

Project Terminus - de douche na de renovatie

"Met profielen werk ik nooit. In Terminus heb ik heel veel verstekken gesneden. Daarvoor gebruik ik mijn kennis als timmerman, waar je ook altijd heel veel in verstek moet zagen. Verder zorgde ik er voor, zoals altijd, dat de tekeningen doorlopen. Ook iets dat ik leerde als timmerman. Ik had een project in Sint Andries waar ik wist dat de vloerder in de toiletten tegels van 1m op 1m ging plaatsen, terwijl het toilet 1m20 breed was. Ik deed de achterwand en wilde eigenlijk liever ook zelf de vloer plaatsen want die moest doorlopen op de achterwand. Pas op, ik ga nooit werk afnemen van anderen. Eigenlijk wil ik vooral een meerwaarde zijn in het verhaal van de vloerlegger die het niet ziet zitten om grootformaat te plaatsen. Ik wil vermijden dat hij het afraadt bij mensen, omdat hij het zelf niet graag doet of er niet mee overweg kan.”

In restaurant Terminus zat je met natte ruimtes. Hoe doe je dat?

“De waterdichting doe ik met een dichtingsdoek. Maar ik breng ook nog altijd twee lagen waterdichte coating aan voor de zekerheid. Ik doe heel veel inloopdouches en wil het risico niet lopen dat ik het opnieuw moet uitbreken."

"In Terminus heb ik die platen tegen de oude betegeling gezet. Die heb ik eerst ontvet en geprimerd. Daarop verlijm ik dan rechtstreeks. Daarvoor werk ik enkel met de XXL-lijm van Weber. Dat is dé lijm. Niet de goedkoopste maar mij interesseert de kwaliteit. Want met die XXL-lijm kan je dingen doen die je met andere lijmen niet kan. Ik merk dat soms op werven waar ik met andere vloerders samenwerk. Je smijt daar dan wat restjes lijm weg op een zak. De volgende dag willen ze daar dan eens aankomen en dan schrikken ze van de hardheid."

Mijn lijmen weeg ik trouwens ook altijd af. Dat moet crème patissière zijn. Ik heb mijn maatbekers bij en op zoveel kilo lijm met die vochtigheid moet er zoveel water bij. Als je daar nadien nog lijm of water bij doet, dan haal je de structuur van die lijm overhoop, want de moleculen zijn al aan het werken en je verliest daar tijd mee.”

Hoe pakte je de afwerking aan?

“Ik kies enkel voor afkitting. Ik zoek welke kleur het best matcht met de kleur van de tegel en ik zal zoeken tot ik het vind. In grootformaattegels moet je in de hoeken afkitten met siliconen. Voor de aansluiting op de vloer ook. Dan heb je nog enkele rechtstaande voegen, die ga ik niet opvoegen hé, maar ook afkitten. Het merk speelt hier geen rol. De kleur is belangrijker! Ik heb alle mogelijke kleuren. Ik zie soms dat ze bij beige vloeren kiezen voor grijze voegen. Dat trekt toch op niets? Sommige vloerders kennen blijkbaar maar 3 kleuren : wit, lichtgrijs, donkergrijs. Is dat uit gemakzucht? Dat gaat er bij mij niet in."

"Uiteindelijk was mijn werk gedaan, toen Pieter me opbelde. Bij de installatie van de tapinstallatie hadden ze door de muur geboord, door mijn plaatwerk. Hij vond de tekening in die plaat zo mooi dat hij exact hetzelfde wilde voor de herstelling. Laat ons zeggen dat dat een grote uitdaging was. Ik had nog platen staan voor een ander project. Dus ik heb iedere plaat gefotografeerd (3stuks) en bekeken en ik heb identiek dezelfde platen gevonden en teruggeplaatst. Toen riep ik Pieter erbij en toonde de foto’s voor en na, zijn blik sprak boekdelen. Op zo’n moment ben ik content en voldaan, uitdaging geslaagd.”

De favorieten van Steven

• Hobby’s: “Op reis gaan. Met mijn vrouw en twee kinderen ga in het bouwverlof altijd naar het Gardameer, daar kijk ik enorm naar uit. En met de Vespa rijden. Ik heb daar niet veel tijd voor, maar als het mooi weer is, pak ik de Vespa. Dat ontspant me en dan kan ik nadenken. Anders is het altijd werken.”
• Films: “Ik kijk mee met de kinderen, maar ik heb geen voorkeur. En een goeie thriller kan ook leuk zijn” 
• Muziek: “Italiaanse en Franse muziek. Ik ben eigenlijk sinds enkele jaren verliefd geworden op Italië. Als kind ben ik 12 jaar naar het Zuiden van Frankrijk geweest, maar het is jammer van de Fransen (lacht).”
• Lievelingseten: “Côte à l’os met vers geklopte bearnaise saus en frieten.”

Wat is typisch Steven Deraedt?

“Ik durf ver te gaan in het verhaal 6mm. Zo doe ik ook onderbouw in 6mm, omdat ik dat esthetisch het mooiste vind. Je ziet nu dat ze volop bezig zijn om een kookfornuis in de steen te integreren. Dan moet je daar geen gootsteen in bovenbouw zetten. Als ik nu lavabo’s zie met een rand van 2cm, dan vind ik dat heel bombastisch. Onderbouw met 6mm is veel eleganter.

Verder respecteer ik ook het kanaal. Als een architect zijn klant  of klanten in een andere toonzaal laat kijken dan koop ik via die toonzaal de platen. Ik merk dat toonzalen steeds meer beroep willen doen op mijn diensten, maar ik ga nooit iemand onder zijn duiven schieten. En als ik facturen krijg, betaal ik die nog de dag zelf of ten laatste de volgende dag, want ik wil niet hebben dat, als die architect nog eens met die toonzaal samenwerkt, ze daar zeggen dat de factuur nog openstaat. Alles moet perfect zijn. Als mensen bij mij bestellen, vraag ik altijd een voorschot en dan pas bestel ik de platen. Ik maak een volledige prijsofferte en bereken de termijn. Uitzonderlijk werk ik in daguren.”

Hoe komen de klanten bij jou terecht?

“Via architecten, binnenhuisarchitecten, mond-tot-mondreclame, maar toch ook meer een meer via toonzalen die hun klanten doorverwijzen voor de plaatsing. En veel klanten keren terug. Ik zeg hen altijd: je zal niet zien dat ik hier geweest ben, enkel aan je badkamer. Het eerste wat ik binnendraag is mijn stofzuiger en het laatste dat ik buitendraag is mijn stofzuiger.”

Hoe school je je bij?

“Ik ben heel leergierig. Ik steel met mij ogen. En ik probeer wel doordacht veel zelf uit. Daarnaast ga ik naar alle mogelijke beurzen. Daar praat ik graag met de producenten. In Italië ga ik regelmatig op fabrieksbezoek. Ook op Cersaie ben ik altijd van de partij om de nieuwigheden op te pikken. Ik werk met alle merken, maar wel alleen met hun mooie dingen. Ik ga niet voor de massa, ik wil mooie projecten doen. Het esthetische is van heel groot belang, net zoals het respect voor andere materialen. Als met zo een visie werkt, kun je heel mooie dingen doen. Niet winst maar passie beweegt mij, kwaliteit en esthetiek zijn belangrijker.

Ik wil geen merk noemen, maar van een Italiaans merk kan je virtueel een villa bekijken met overal platen tot aan het plafond. Wel, dat is lelijk. Het gaat er bij mij niet in dat zulke fouten worden gemaakt. En ieder merk heeft wel een plaat Sahara Noir, maar de ene is meer uitgesproken dan de andere. Het moet passen in het concept.”

Heb je nog een professionele wens?

“Vier jaar geleden kocht ik hier een pand in Poperinge met een atelier. Vroeger stockeerden ze hier hop, dus ik heb een zolder van 440 vierkante meter waar een ballast op mag van 1500 kilo per vierkante meter. Daar kunnen wel wat kisten met platen op. Mijn privé is hier ook. Ik ga dat binnenkort inrichten met platen en andere materialen als een soort van showroom. Zo kunnen klanten meteen ook alle mogelijke toepassingen zien. In mijn hangar hangt een tv om te tonen hoe ik werk. In de living en badkamer heb ik dan een tv om projecten te tonen en ik heb een kleine bioscoopzaal om de productie van de platen te laten afspelen. Buiten wil ik nog een zwembad met doorkijk glaswand. En de volgende stap is mijn site in orde brengen. Daar heb ik bewust nog mee gewacht omdat ik mijn eigen realisaties wil tonen. Je ziet, als het in mijn hoofd zit, zit het niet in mijn tenen.”