20 Jaar Polycaro: de hoofdredactrices aan het woord

Lies Paelinck

Stond tussen 2017 en 2021 aan het hoofd. Ze graafde diep in haar onderwerpen en hield van intense interviews. Vandaag werkt ze als zelfstandig therapeut maar neemt de pen nog altijd ter hand voor een goed menselijk verhaal.

Hoe stond de sector er in jouw tijd voor en welke accenten heb je in het blad willen aanbrengen?

Ik herinner me de gesprekken met de 'natuursteenmensen' over de onstuitbare opkomst van keramiek. Ze zagen dit als een luis in de pels, maar mettertijd namen ze die toch voor lief. Ik heb de nadruk gelegd op twee aspecten: ten eerste, het delen van vakmanschap door gedetailleerde gesprekken met vakmeesters, wat heeft geleid tot de rubriek 'Tilers & Tools'. Ten tweede, het streven naar dieper gravende interviews, waarbij ik de mens achter het bekende gezicht in de sector wilde belichten. Dit mondde uit in 'De Praatstoel'.

Heb je zelf iets opgestoken van de tegelzetters waarmee je in contact kwam?

Ik ben van nature vrij technisch aangelegd en heb wel wat opgestoken over dubbele verlijming, waterdichting in natte cellen, ontkoppelen, versnijden enz. Maar vraag me niet om het zelf uit te voeren! Respect voor de enkele dames die deze stiel beheersen, want het is fysiek een zware job met veel impact op je lichaam.

Als je een afwerking zou kiezen voor jezelf, ga je dan voor keramiek of natuursteen en waarom?

Mijn hart is dankzij deze sector harder beginnen slaan voor natuursteen. Maar wat ik vooral heb geleerd is dat je je materiaalkeuze moet afstemmen op de context. Ik spendeer veel tijd in de keuken en maak allerlei bereidingen met wilde planten en kruiden: azijnen, tincturen, zouten, siropen… Een marmeren werkblad is dan niet de slimste keuze. Ik hou ook enorm van handgemaakte Marokkaanse zellige-tegeltjes. Ze weerspiegelen nog het echte ambacht, los van alle industriële productieprocessen. Daar smelt ik voor.

"In het midden van een interview verdween plots mijn gezichtsveld door een migraine-aanval!"

Welke is de leukste reportage die je hebt gedaan en welke was de moeilijkste?

De leukste én de moeilijkste was het interview met Julien Vanhollebeke van Stone Consulting. Ik wist dat Julien was gediagnosticeerd met kanker en dat hij die niet zou kunnen overwinnen. Delicaat om hem als eerste uit te nodigen voor onze nieuwe rubriek ‘De Praatstoel’, want ‘de tijd’ zat hem op de hielen… Hij hapte na enige aarzeling gelukkig toe. Het werd een heel warm en verbindend gesprek waarin we het hadden het over het leven, de dood, en over het leven na de dood. “Jij bent de eerste die erin slaagt me over andere dingen te laten nadenken dan stenen”, zei hij. Dat interview heeft een vriendschap tussen ons doen ontstaan. De dag waarop hij zich heeft laten euthanaseren, belde hij me op om me te bedanken. Zijn stem was onherkenbaar geworden. Ik ga dat moment nooit vergeten.

Hou je een anekdote over die niet zou misstaan als toogverhaal?

In het midden van een interview met Eddy en Inge De Smet van Impex Build EDS kreeg ik een migraine-aanval. Het begon overal te flikkeren, ik hoorde niet meer wat Eddy me vertelde en de linkerzijde van mijn gezichtsveld verdween volledig. “Eddy. Ik zie je niet meer zitten!”, zei ik toen nogal onhandig. Ik ben de lieve man nog steeds dankbaar dat hij me toen naar huis heeft gebracht. We lachen er vandaag nog altijd om.

Hoe denk je dat Polycaro er zal uitzien wanneer het blad in 2053 zijn vijftigste verjaardag viert?

Geen idee. Alle AI ten spijt hoop ik alleen dat het vakwerk nooit uit handen wordt genomen van mensen van vlees en bloed. Al was het maar om de beroepsfierheid die deze sector rijk is, te behouden.

Kan je Polycaro in één zin samenvatten?

Een even fier en kwalitatief vakblad als de vakmensen die het vertegenwoordigt.

Hilde Van Malderen

Boog zich toegewijd over een zevental edities van Polycaro, tot een bijscholing tot scenarioschrijfster haar koers wijzigde. Een hoofdredactrice die haar mannetje stond, ook al zette ze het vizier op de vele vrouwen in de sector.

Hoe stond de sector er in die tijd voor en welke accenten heb je in het blad willen aanbrengen?

Corona was geen evidente periode. Het was voor iedereen zoeken. Een beetje dubbel ook. Veel Vlamingen begonnen te verbouwen waardoor de sector goede zaken deed, maar tegelijk kwam er de enorme stijging van de prijzen voor materiaal en de energiecrisis waardoor ovens werden stilgelegd omdat het gewoon te duur was om tegels te bakken. Je voelde dat er spanning op de markt kwam.

Heb je zelf iets opgestoken van de tegelzetters waarmee je in contact kwam? 

De enorme passie die tegelzetters voor hun werk uitdragen. De meeste die ik sprak, keken uit naar ‘ingewikkelde’ opdrachten en verkozen kwaliteit boven kwantiteit. Beroepsfierheid, jawel.

Worden in 2035 de tegels gelegd door robotten? Dat zou zomaar eens kunnen.

Als je een afwerking zou kiezen voor jezelf, ga je dan voor keramiek of natuursteen en waarom?

Dat is toch dubbel. De Hilde voor Polycaro zou ongetwijfeld natuursteen hebben gezegd. Maar toen ging ik zelf door een grote verbouwing. Zo heb ik marmer in mijn badkamer ‘want dat was toch zo mooi’, maar ik heb wel al gevloekt op dat onderhoud. Het is moeilijk omdat echt mooi te houden, ondanks het feit dat ik het met de juiste producten behandel en schoonmaak. Mijn dekton keukenblad daarentegen…

Welke is de leukste reportage die je hebt gedaan en welke was de moeilijkste?

Een van mijn eerste reportages was in Nederland bij Brut172. Het ging daarbij niet alleen over het materiaal op zich, maar ook over hoe dat werd gebruikt en vooral hoezeer de sterrenchef kok Hans van Wolde betrokken was bij de keuze van alles. Hij was zelfs mee gegaan naar de fabriek, kende het maakproces en koos bij wijze van spreken eigenhandig zijn platen. Die passie van een topchef die zich doortrok tot ver buiten de keuken, vond ik fantastisch om te zien. Eenzelfde verhaal bij Zilte van Vicki Geunes. Ook een sterrenchef die zijn zaak had ingericht en daarbij ook had voor detail. Mooi om te zien.

Hoe denk je dat Polycaro er zal uitzien wanneer het blad in 2053 zijn vijftiigste verjaardag viert?

Ik ben iemand die echt heel erg in het nu leeft. Het benieuwt me wel, zeker door de opmars van AI en robotica, maar ik weet het niet. Worden in 2035 de tegels gelegd door robotten? Dat zou zomaar eens kunnen. Er zal in ieder geval minder fysieke menselijke kracht vereist worden.

Kan je Polycaro in één zin samenvatten?

Passie voor het vak in al zijn facetten.