20 jaar Polycaro: kus van de juf en een bank vooruit

Het zal nog blijken dat Polycaro zelfs een paar uitdagende stappen verder durfde te gaan dan de zichzelf mooi makend blondine op de sofa met op de achtergrond een stel rode lippen op de wand - daarover meer in een volgende aflevering. Nee, tegelen is nooit een saai beroep geweest... En de inhoudstafel van het derde nummer vormde daar verder bewijs van. De cocktail van achtergrondverhalen, technische kennisoverdracht, voorbeelden uit de praktijk en coole trends kon ook toen op een bovengemiddeld belangstelling rekenen.

Als stichter bekeek Erwin Ooghe het zelfs in persona vanuit diezelfde inhoudstafel, waar hij afgebeeld wordt in zijn functie als organisator van Renospecto, de toenmalige beurs voor de renovatiesector, te bezichtigen in Flanders Expo Gent. De beurs maakte zich dat jaar sterk dat het ook een afdeling voor dakbedekking, vloeren en verwarmingstechnologie huisvestte. Het ging onverwijld vooruit.

Grootformaattegels zijn... klein

Samen met huidig technisch hoofdredacteur van Polycaro, Peter Goeghebeur, valt onze blik verder op het artikel over grootformaattegels. “Twintig jaar later en niets nieuws onder de zon!”, opperen we. Maar Peter wijst er meteen op dat het toen nog ging om de formaten van 60 x 60 centimeter. Ofwel kneusjes, als je beseft dat klanten vandaag zelfs met megategels van twee op twee meter worden verleid. Interessant is wel dat de trend van ‘groot, groter, grootst’ indertijd aan een hobbelig parcours bezig was. De reden? “Die moet gezocht worden bij de kostprijs”, stelt het artikel. “De kleine vraag resulteerde in hoge productiekosten, waardoor de interesse logischerwijs beperkt bleef.” Het artikel in kwestie bleek ook de aanzet tot de traditie van info-artikels met een technische achtergrond waarvoor Polycaro later genoegzaam bekend zou worden.

Witte merels

“Jongens met beroepsfierheid zijn witte merels”, laat Antoine Keulen zich op pagina 6 ontvallen. Keulen is een naam in de vloerdersrangen, niet in het minst omdat zijn bedrijf instond voor de afwerking van Wijnegem Shoppingcentrum. Maar in zijn human-interestverhaal legt hij de vinger aan de pols en maakt gewag van een veranderende context, waarin hij het jammer vind dat hij geen tegenspraak meer krijgt op de werkvloer, toegevend dat zijn vroegere knechten hem vaak met recht en rede op zijn fouten wezen. Keulen blijkt een vakman met een tegel in zijn maag. “Wat is er nu mooier dan een beetje trots over een goed gelegde vloer?”, sluit hij af.

“Wat is er nu mooier dan een beetje trots over een goed gelegde vloer?”

Blauwe hardsteen uit... Ierland

Om tegelzetters een zo mooi mogelijk vloer te laten leggen, publiceerden we in de derde Polycaro nog een handig hulpmiddel: de checklijst van Fecamo, waarmee de dekvloer gedetailleerd in kaart werd gebracht alvorens het aanvatten van de werken. Zo kon je dankzij Polycaro discussies in de werkbarak uitsluiten, op wetenschappelijke basis zelfs.

Verder valt ons oog nog op een geinige advertentie van Brinstone, waarin Ierse blauwe hardsteen wordt aangeprezen als waren het fijne plakjes charcuterie. Dat de Ieren het aandurven onze nationale trots te bekampen zou kunnen liggen aan de verhalen indertijd over aanvoerproblemen met onze blauwe hardsteen. Maar het WTCB ontkent dat in een toegewijd stuk: “Dat Belgische blauwe hardsteen niet altijd verkrijgbaar zou zijn, ook niet in alle formaten, is onrecht.”  

Niet kloppen met het wieltje!

Om af te sluiten, turven we nog een paar uitsmijters. Zoals: “Wat valt er te vertellen over een product als een keramische tegel? Op het eerste gezicht weinig, ook al kan je met dit in wezen eenvoudige product enorm veel aanvangen.” Of: “Een leverancier moet veel meer doen dan alleen het tonen van mooie producten. (...) omdat een goed product ook een een goede verstaander nodig heeft.” Ten slotte, over de zorg waarmee tegelzetters hun snijder bejegenen, weet de specialist: “We hebben regelmatig klanten die erin slagen om vier wieltjes per week kapot te krijgen. Dat wieltje dient niet om op de tegel te kloppen om hem te breken!” Geen dank, de tip is gratis.

In de volgende Polycaro blikken we nog een laatste keer terug en laten dan een paar hoofdfiguren uit de afgelopen twintig jaar aan het woord.