Stefanie Vermeulen: "Zestien jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zou staan waar ik nu sta"

Het stond allesbehalve in de sterren geschreven dat Stefanie Vermeulen ooit in de tegelsector zou terechtkomen. Een carrière in de modewereld, zo liep haar pad. Maar soms maakt zo’n pad wel eens scherpe bochten.

“Ik startte inderdaad bij C&A”, begint ze haar verhaal. “Daarna ging ik naar Caroline Biss, waar ik de exportmarkt Duitsland, Zwitserland en Denemarken mocht uitwerken. Elke zondagavond vertrok ik met mijn autootje richting Oosten of Noorden. Alleen kwam Oost-Duitsland toen nog te vroeg als nieuwe markt. Ik verkocht wel, maar wanneer er werd gecontroleerd of de klanten solvabel waren, ging de deal meestal niet door. Heel frustrerend was dat. Al een geluk dat ik daar niet op commissie werkte."

"Die periode was wel heel leerrijk, want ik moest echt mijn plan trekken. Ik vertrok zonder dat er één hotel geboekt was. Elke avond moest ik een slaapplaats zoeken voor 85 Duitse Mark, wat eigenlijk net te weinig was voor iets deftig. Dus ik wachtte tot negen uur, liep dan een iets duurder hotel binnen en vroeg een kamer voor die prijs met het argument dat ze op dat uur toch niets meer zouden verhuren. Na Caroline Biss werkte ik nog voor Mexx en Petit Filou om dan over te schakelen naar de interieursector bij Flamant.”

Leveranciers vertelden me in het begin dat het 2 jaar zou duren alvorens ik iets van natuursteen zou kennen. Ik geloofde hen niet; ik was overtuigd dat ik het sneller kon. Maar uiteindelijk hadden ze gelijk

Wat wilde je als kind eigenlijk worden?

“Ik was relatief sportief en zag me wel LO doen. Ik tenniste veel. En in het weekend gingen we zeilen. Toen ik ouder werd, zag ik meer iets in een commerciële functie. Mijn ouders wilden liever dat ik mijn mama opvolgde in haar kinepraktijk of dat ik verpleegster werd, maar ik ben uiteindelijk toch marketing gaan studeren en heb een bijkomend jaar Bedrijfseconomie aan het toenmalige Vlekho gevolgd. Ik herinner mij trouwens dat de docente ‘Verkoopstechnieken’ mij weinig commercieel vond… ik zou haar graag nog eens hier op de zaak willen uitnodigen om te tonen hoe commercieel wij hier allemaal bezig zijn.”

Hoe kwam je na de modewereld in de tegel- en natuursteensector terecht?

“Mijn man, Stefaan Ottevaere van Bouwpunt Ottevaere in Oudenaarde, heeft er samen met zijn broer de algemene leiding. In 2006 kwam bij hen de vraag of ze geïnteresseerd waren om Desloover Tegels en Natuursteen over te nemen. We hebben dan gezamenlijk beslist om de zaak over te nemen, maar niet binnen de groep Ottevaere, wel onder een aparte entiteit, waar ik de algemene leiding op mij neem. Gelukkig wel met de nodige hulp en synergie vanuit Bouwpunt Ottevaere.”

Had je iets met de sector?

“Eigenlijk helemaal niets. Belgische blauwe hardsteen en Carrara marmer waren de enige twee steensoorten die ik kende, omdat ze die bij Flamant ook af en toe gebruikten in hun keukenprojecten. Ik zag gelijkenissen: tegels en natuursteen zijn ook trendgevoelig, net zoals mode en interieur. Je moet hier ook je collecties uitkiezen. Maar ik moet misschien wel toegeven dat ik bepaalde zaken een beetje onderschat heb. Leveranciers vertelden me in het begin dat het wel 2 jaar zou duren alvorens ik iets van natuursteen zou kennen. Ik geloofde hen niet; ik was overtuigd dat ik het sneller kon. Maar uiteindelijk hadden ze gelijk.”

Wat was de grootste moeilijkheid?

“De materie leren kennen. We werken hier met graniet, marmer, keramiek, composiet en meer en meer met kwartsieten. Nu gaan ze me geen blaasjes meer wijs maken, want ik zit intussen 16 jaar in de branche, maar de eerste vijf jaar zal dat misschien wel eens gebeurd zijn. Gelukkig liepen hier heel wat mensen met de nodige expertise rond. Binnen ons team proberen we ons wel te specialiseren, ik houd me de laatste 2 jaar vooral bezig met alles wat natuursteen en maatwerk is. Er vertrekt geen enkele offerte zonder dat ik ze gezien heb. Alle orders passeren hier nog eens voor ze naar productie gaan en ook de facturen wil ik gezien hebben voor ze verstuurd worden. Anderen in ons team specialiseren zich dan meer in de tegels, de plaatsing en de klantbegeleiding.”

Hoe heb je bij Desloover jouw stempel gedrukt?

“We hebben nu een veel breder cliënteel. Mooiere projecten. Dat heeft denk ik te maken met het feit dat we twee jaar geleden naar een volledig nieuw gebouw verhuisd zijn waar ons materiaal veel beter tot zijn recht komt. De toonzaal is veel groter, maar met minder referenties. In de toonzaal hebben we een volledige woning voorzien met een leefruimte, een keuken, een slaapkamer met badkamer en aansluitend een terras. We willen de mensen een gevoel geven over hoe het bij hen thuis kan zijn. Marketeers zouden spreken van ‘klantbeleving’.”

Op jullie website speel je je female touch uit als het over interieur gaat.

“Ja, dat heeft het reclamebureau indertijd zo verwoordt (lacht). Eigenlijk willen we vooral mee denken met onze klanten. En dan heb ik het niet enkel over het technische aspect. In onze toonzaal combineren we ons materiaal met de juiste kleur van verf, het juiste meubel of het juiste kraantje.”

Nieuwe bazen, nieuwe wetten. Niet iedereen kan zich daar in schikken en vooral niet als er plots een vrouw aan het roer staat

Toen je hier toekwam in 2006, heb je je toen als vrouw moeten bewijzen?

“In het begin hebben ze me wel getest. Je moet zorgen dat je snel voldoende kennis hebt om niet over je heen te laten lopen. Er zijn een aantal spilfiguren vertrokken in de loop der jaren, maar dat is een normaal fenomeen, nieuwe bazen, nieuwe wetten en niet iedereen kan zich daar in schikken en vooral niet als er plots een vrouw aan het roer staat.

In ons atelier werken enkel mannen en ik probeer om zo goed mogelijk met hen te communiceren. Ze weten dat ze mij beter een keer te veel dan te weinig roepen als ze niet overtuigd zijn van een bepaalde afwerking. We willen graag perfect werk afleveren, als het voor mij niet goed is, is het voor onze klant zeker niet goed.”

Hoe heb je de klanten zien evolueren?

“De klanten zijn veel veeleisender geworden, maar dat is een algemene trend, en ergens ook te begrijpen: de materialen zijn duurder geworden, de uitvoeringen zijn complexer en de latten worden alsmaar hoger gelegd. Klanten beslissen ook veel te laat in het proces, maar verlangen dan wel dat we de verloren tijd inhalen. Dat is niet altijd mogelijk. Een bouwproces heeft zijn tijd nodig om het correct te kunnen uitvoeren.”

Waar zie jij nu de grootste uitdaging?

“Het juiste personeel vinden. Dat is de grootste rem op onze groei. Wist je dat er jaarlijks slechts een paar mensen afstuderen als natuursteenbewerker? De mensen moeten meestal de stiel leren bij ons in het atelier. We hebben zelfs iemand die al met pensioen is die nog af en toe komt helpen als het te druk is en die ook zijn kennis en ervaring nog overbrengt op de collega’s. Ook plaatsing van tegels is een knelpuntberoep.”

Waar ben je professioneel het meest fier op?

“De realisatie van onze toonzaal vind ik toch wel een pluim op onze hoed. Het is nog niet af, maar is een toonzaal ooit af? Weet je, zestien jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zou staan waar ik nu sta. Dat ik me met al deze zaken zou bezig houden. Maar ik ben echt wel vaak fier op de realisaties die we neerzetten met het ganse team! Als je dan van klanten complimenten krijgt, dan heb ik zoiets van ‘yes, we did it’. Ook als ik bepaalde materialen moet uitzoeken voor specifieke dossiers, en ik de klanten kan verrassen met de juiste blok of platen, dan groei ik toch een beetje, af en toe met de nodige gezonde stress om alles op tijd klaar te hebben.”

Misschien ben ik af en toe te veeleisend voor mijn medewerkers, maar mijn hart ligt op mijn tong

Hoe zou je je eigen karakter omschrijven?

“Ik ben vooral heel sociaal. Ik zou babbelen met een hond met een hoedje op. Ik werk graag in team en heb enorm graag mensen rond me. Daarnaast ben ik perfectionistisch en ook wel een beetje een controlefreak. Misschien durf ik af en toe een beetje te veeleisend te zijn voor mijn medewerkers, maar mijn hart ligt op mijn tong en ik kan het soms niet laten. Het voordeel is dat ik die zaken snel vergeten ben en weer snel focus op het volgende.”

Wat doe je na een stressvolle dag om te ontspannen?

“Ik kan enorm genieten van lekker eten, van een mooie omgeving en van een partijtje golf. Een aantal jaren geleden heb ik de Mont Ventoux op gefietst. Dus ik ben redelijk sportief en moet hiervoor dan ook regelmatig trainen. Ik zit in redelijk wat organisaties zoals onder andere de Soroptimisten in Oudenaarde. Dat is een serviceclub voor vrouwen. Wij zijn zeer sociaal geëngageerd. Zo hebben we al 3 kookboeken gemaakt waarvan de opbrengst naar goede doelen gaat. Ik vind het belangrijk om, als ik mij engageer, toch een taak te hebben. Daarom ben ik er penningmeester. Tja, dat is weer die controlefreak zeker (lacht).”

Zijn er goede doelen die je nauw aan het hart liggen?

“Soroptimist engageert zich vooral voor vrouwen in nood. Wij hebben in Oudenaarde een begijnhofhuisje dat wij ten dienste stellen van het OCMW, zodat vrouwen die bijvoorbeeld slachtoffer worden van partnergeweld, toch tijdelijk een onderkomen hebben. Dat vind ik wel belangrijk.”

Wat betekent schoonheid voor jou?

“Dat is relatief. Wat voor mij schoon is, is dat niet voor iemand anders. Een juiste balans tussen privé en werk vind ik belangrijk. Ik ben geen ochtendmens en werk vrij laat ’s avonds, maar daarna wil ik wel dat mijn huis oké is. Mijn woning moet af zijn. De tuin moet netjes zijn. De kinderen moeten een juiste opvoeding krijgen. Schoonheid is een combinatie van alles dat past in dat juiste plaatje. Ik wil ook mee zijn met de trends. We hebben onze woning al vier keer verbouwd  en ik ben nu aan het overwegen om de keuken aan te passen. Ik zit zelf in de business van renoveren en mooie materialen. Als mensen bij ons thuis komen, moeten ze dat ook kunnen zien. Dat is een investering voor mezelf en de zaak.”

Wat is je grootste levensles tot nu toe?

“Mijn motto is: Alles komt goed en als het niet goed is, is dat een teken dat het nog niet af is. We zijn ooit naar India op vakantie geweest. De vrouw die onze groep begeleidde heeft me dat geleerd. Als er eens iets tegenslaat, dan geeft het me kracht om verder te doen!”