In gesprek met de twee goedlachse gezichten achter Solidor

Om het ontstaan van de naam ‘SOLIDOR’ te achterhalen, moeten we meer dan een eeuw terugblikken in de tijd. Remi Dejans, grootvader van huidig bestuurder Emmanuel Dejans en diens zoon Henri Dejans, ging lang geleden aan de slag met het herstellen van rubberen fietsbanden. Zo ontstond de naam Solidor. Remi breidde het aanbod in vulkanisatie van fietsbanden verder uit naar autobanden. Deze maakten uiteindelijk plaats voor de fabricage van rubberen zolen voor onder andere legerbottines. Op een bepaald moment was het atelier achter Remi’s woonhuis in Lauwe zo groot geworden, dat de fabriek wel 350 mensen aan het werk zette. Solidor was met z’n vulkanisatie van rubber uitgegroeid tot dé fabrikant en toeleverancier voor alle schoenfabrieken uit de buurt.

De schoenensector kende eind jaren zeventig echter een groot verval, en het toenmalige Solidor ging in 1978 in concordaat. Dat was het jaar waarin de zoon van Remi, vader van Emmanuel, besloot een oude vulkanisatiemachine te transformeren tot een spuitgietmachine. Op vraag van een dakdekker die een oplossing zocht om tegels op dakbedekking te plaatsen zonder ze in te mortelen, ging hij aan de slag. Het spuitgieten van de allereerste terrasdrager onder de naam Solidor was een feit!

Ik ga niet beginnen over geopolitiek of energieprijzen, maar geef nu toe: het zijn toch rare tijden? Maar in al die turbulentie hebben we vorig jaar een ongelooflijke explosie gekend.

Emmanuel, wanneer besliste jij om in het bedrijf van je vader te stappen?

Emmanuel Dejans: “Ik ben er als kleine jongen in opgegroeid. Mijn vader is gestart in 1978 en ik ben al in 1980 mee in de zaak gestapt. Ik wist al vrij snel dat ik die keuze zou maken. Of dat mijn roeping was, dat weet ik niet. Dankzij mijn vader had ik die mogelijkheid, dus ik heb veel aan hem te danken. De samenwerking tussen vader en zoon was toen nog helemaal anders dan vandaag. De waarden en normen waarmee onze ouders waren opgevoed, waren meer rigide, meer hiërarchisch. Vandaag staan mijn zoon Henri en ik soms eerder als broers naast elkaar, dan als vader en zoon. We geven elkaar veel vrijheid, ik vind dat belangrijk.”

Was je blij met de keuze die je toen als jongeman maakte?

Emmanuel: “Toen ik in de zaak van mijn vader startte, dacht ik dat de sky de limit was. Totdat ik snel met mijn voeten op de grond werd gebracht. Ik besefte dat ik ging moeten werken en me zou moeten bewijzen. De eerste 15 jaar heb ik geen frank verdiend. Alles ging naar het bedrijf. Of ik zwarte sneeuw heb gezien? Jazeker. Bovendien deed ik alles zelf: ik leverde uit, kocht aan, verkocht, stond aan de machine,… ’s Ochtends had ik een rendez-vous met een klant en trok ik mijn kostuum aan, en een uur later stond ik in overall in het atelier. Maar achteraf bekeken was dat zeer belangrijk. Als je niet zelf in de productie staat, kan je je product niet ten volle verkopen. Vandaag is dat niet anders. Henri heeft hetzelfde parcours afgelegd: hij is ook gestart in de productie, maar heeft die procedure sneller doorlopen dan ik.

Aanvankelijk wilde ik trouwens niet dat Henri in de zaak stapte. Mijn weg was al vrij vroeg uitgestippeld en ik weet nu uit ervaring dat je je dan niet genoeg inspant op school. Dat wou ik uiteraard vermijden bij mijn eigen kinderen. Maar ook al kom je als kind terecht in de goed draaiende firma van je ouders: het voelt alsof je eitje al gebakken is. Dan is het maar de vraag in hoeverre je je voldoende kan inspannen om de boel ook op langere termijn draaiende te houden.”

Wat vond jij van die aanpak Henri?

Henri Dejans: “Ik vond dat wel een goede les, ja. Papa liet me al vroeg weten dat ik niet in de zaak mocht komen, dat ik na mijn studies maar iets anders moest zoeken. Toen ik afstudeerde in Marketing Communications, ging ik aan de slag bij de Franse hypermarktketen Auchan op de dienst Internationale Aankoop. Ik deed nog een master in Toulouse, en daarna schakelde ik over naar de start-up mentaliteit van Deliveroo. Ik kreeg een tijdelijk contract voor het opzetten van Deliveroo Kortrijk en Knokke. Toen er in die periode bij Solidor iemand uitviel, heb ik papa aangesproken, want ik heb altijd interesse gevoeld om in het bedrijf te stappen, maar had dat nooit echt duidelijk gemaakt. Zo is mijn verhaal bij Solidor van start gegaan. Initieel startte ik in de planning, wat een goede omgeving was om snel inzicht te verwerven in de bedrijfsvoering en de processen. Nadien ben ik papa gaan ondersteunen in de verkoop en heb ik me gefocust op de marketing.”

De favorieten van Henri

• Favoriete reisbestemming: Zuid-Italië is prachtig. Ik ben eens mee geweest met een zeilboot, die vrijheid, de omliggende eilandjes,… heerlijk.
• Favoriete muziek: Ik heb niet echt een voorkeur. Ik hou van alle muziekgenres, afhankelijk van de periode in mijn leven.
• Favoriet gerecht: Steak au poivre met frietjes en zelfgemaakte mayonaise. Laat die sla maar achterwege.
• Houdt van: Vrienden en familie. Gaan sporten en daarna eentje gaan drinken.
• Heeft een hekel aan: Treuzelaars. En als iets niet snel genoeg vooruit gaat.
• Levensmotto: Eerlijk? Daar moet ik even over nadenken.

Hoe heb jij jouw marketing skills ingezet?

Henri: “Vroeger had Solidor een zelfgemaakt Word-foldertje van twee pagina’s waarop onze producten geprint stonden. Toen ik tijdens mijn studentenjaren meeging met papa naar de internationale beurzen, voelde ik me soms beschaamd om dat foldertje af te geven. Papa vond daar niks verkeerd aan, maar ik vond dat heel goedkoop ogen. Het foldertje weerspiegelde helemaal niet het innovatieve karakter dat Solidor typeerde. Onze innovatieve ideeën bleven niet onopgemerkt want onze ideeën werden al snel gekopieerd door concullega’s. Tijd steken in een goede branding of in het patenteren van onze ideeën? Daar werd toen nog niet aan gedacht.

Ik krijg veel vrijheid van papa om nieuwe ideeën te proberen. Ook al brengt dat niet altijd rechtstreeks op, toch helpt het om van Solidor een betrouwbaar merk met een sterk verhaal te maken. Naast marketing trek ik me vooral de buitenlandse verkoop aan, daar waar papa meer focust op verkoop, productie en zich de grotere beslissingen aantrekt.”

Buitenlandse verkoop zeg je. Vertel eens?

Henri: “We exporteren momenteel naar 26 landen wereldwijd waarvan het grootste gewicht afkomstig is uit de Benelux, Frankrijk en Duitsland. Maar we hebben evengoed klanten in de Baltische Staten, Japan,… Onze afnemers zijn verdelers van bouwmaterialen, bouw- en tegelhandelaars, houthandels.

Papa en ik vinden het belangrijk dat wij zelf steeds op de beursstanden aanwezig zijn. Zo weten we instant wat er leeft in de markt van een bepaalde regio of land, en waar men naar op zoek is. Na afloop van een beurs zitten we vaak met een glas wijn na te praten en bekijken we hoe we bepaalde nieuwe ideeën of trends kunnen integreren in onze producten. Dat is één van de sterktes van Solidor: doordat we 100% zelf produceren in België, kunnen we heel snel schakelen en nieuwe dingen ontwikkelen. Maar ook het feit dat we met een simpel en eenvoudig te begrijpen gamma bijna elke vraag kunnen oplossen doordat onze systemen modulair zijn, maakt dat onze producten geliefd zijn.”

De sterktes van Solidor? Het feit dat we 100% zelf produceren in België. Hierdoor kunnen we heel snel schakelen en nieuwe dingen ontwikkelen. Bovendien zijn al onze systemen modulair waardoor we met een eenvoudig te begrijpen gamma bijna elke vraag kunnen oplossen.

Welke nieuwe dingen hebben jullie zoal ontwikkeld?

Henri: “Het productengamma van Solidor bestaat uit vijf basismodellen. Wat de innovaties betreft van de laatste drie jaar, zien we dat de Structosol, de Sticksol en de Automatische Hellingcorrector zeer succesvol zijn. Doordat je bij de Structosol een aluminium profiel op je tegeldragers legt, blijft je terras altijd vlak. Het rubber zorgt er bovendien voor dat de tegels stabieler liggen. Ook de Sticksol is een zeer goed product doordat de zelfklevende bovenplaat voor een extra stabiel terras zorgt. Tot slot is de automatische hellingcorrector het vermelden waard doordat deze zich automatisch aanpast naar de helling van je terras. Ook als je tegeldrager wat onstabiel ligt, gaat deze dat automatisch opvangen.

Hoewel we voortdurend inzetten op innovatie, is een regelbare pot ook niet eindeloos heruit te vinden. Naar de toekomst toe bekijken we dan ook de mogelijkheden van andere aansluitende producten en oplossingen. Het is namelijk onze missie om uit te groeien tot een sterk bouwmerk.”

Wat vinden jullie nog belangrijk, naast innovatie?

Henri: “Naast productinnovatie hechten wij een groot belang aan service en snelheid. We hebben een permanente stock en produceren 24/7.

Waar we ook steeds meer aandacht aan schenken, is het ecologische aspect van onze producten. Plastiek heeft een negatieve connotatie maar bij ons is 98% van onze grondstof regranulaat. Dat is  industrieel plastiek afval dat altijd van dezelfde bron afkomstig is zodat ook de kwaliteit een constante is. Bovendien gaan ons producten heel lang mee, wat ook in het circulair verhaal een belangrijk gegeven is. Werk je met tegeldragers, dan kan je later je terras demonteren, je tegels er af halen en hergebruiken voor een ander project. Je kan dezelfde dragers gebruiken, en aanpassen waar nodig met andere elementen want al onze systemen zijn modulair.”

De favorieten van Emmanuel

• Favoriete reisbestemming: Ik hou van de bergen. De Alpen vind ik prachtig.
• Favoriete muziek: Coldplay met het nummer ‘The sky is too high’ (amusante noot van de redactie: ‘A sky full of stars’ – tot groot jolijt van Henri)
• Favoriet gerecht: Ik ga al eens graag een mondje gaan eten, maar mocht je me nu vragen wat ik nog wil eten voor ik sterf? Stoverij met frietjes misschien?
• Sport: Fietsen! Ik ben altijd heel sportief geweest. Ik hou van mountainbiken en racen, en ook van skiën. Daarnaast krijgt je leven waarde door de spontaniteit van vrienden en familie. Ik hou ook van eerlijkheid en correct zijn. Niet teveel fake alsjeblieft.
• Heeft een hekel aan: Iemand die te laat komt waardoor ik moet wachten.
• Levensmotto: Heb ik een levensmotto? Geen idee, ik hou wel van de simpele dingen eigenlijk. “Keep it simple”, dat is misschien wel mijn leuze.

Waar liggen jullie ‘s nachts wakker van?

Emmanuel: “Ik lig niet vaak wakker maar àls ik wakker lig, dan is het meestal gerelateerd aan de zaak. Ik ga niet beginnen over geopolitiek of energieprijzen, maar toch… Energieprijzen die 45% stijgen: wie betaalt dat denk je? De particulier. Amai zeg. Dan heb je nog de Russen die klaar staan om aan te vallen, corona, de grondstoffenschaarste met de gekende prijsstijgingen tot gevolg. Geef nu toe, het zijn toch rare tijden? Zet je de tv op, dan word je bijna depressief. Daarenboven hebben we al een maand lang geen zon gezien! Maar in al die turbulentie hebben we vorig jaar een ongelooflijke explosie gekend. Ik denk dat half Europa tijdens de lockdowns een nieuw terras of zwembad heeft aangelegd. We hebben bijgevolg ook zeer veel geïnvesteerd: vier nieuwe spuitgietmachines, nieuwe matrijzen, een stockageruimte, een afdak,…”

Als je terugblikt op vroeger en nu: waarin schuilen de grootste verschillen?

Emmanuel: “Oh, er is zoveel veranderd! Vroeger werden tegels in de mortel gelegd, en nóg vroeger op zandzakjes met daarin stabilisé. Vroeger hadden we kartonnen verpakkingen, maar doordat die verpakkingen in weer en wind lagen, bleek karton niet de beste keuze. Nu worden al onze producten in polypropzakken geleverd. Vroeger maakten we 15.000 stuks per jaar, maar intussen is de markt veel vergroot en daarmee ook de concurrentie. Ook het bouwen op zich is veranderd.

Alles gaat ook zoveel sneller dan vroeger. Vroeger gebruikte je de telex, en later de fax. Een offerte opmaken en doorsturen duurde een week. Vandaag heeft de klant een minuut later een offerte in zijn mailbox. Bestellingen plaatsen gebeurt nu eenvoudig online waarbij we de klant helpen met een online calculator zodat ze weten hoeveel stuks ze nodig hebben. Vroeger was er ook nog een levertijd van twee of drie weken waar de klant rekening mee moest houden. Vandaag hebben we een permanente stock. De klant kan bellen en een uur later zijn bestelling komen afhalen.”

Tot slot: omschrijf jezelf eens in 5 woorden?

Emmanuel: “Oei. Euh. Ik ben euh. Sociaal… denk ik? Euh… ongeduldig.” (Na een lange stilte en veel ge-euh…): “Zeg jij het eens Henri, ik weet het niet.” (schaterlachen allebei)

Henri: “Papa is sportief, joviaal en charismatisch.”

Emmanuel: “En zijn er negatieve dingen?”

Henri: “Je bent ijdel.”

Emmanuel: “Ja dat is waar. En een beetje trots. Maar dat mag je niet opschrijven he!” (lacht)

En jij Henri?

Henri: “Dynamisch, ook wel sociaal zoals papa, flexibel, een beetje kameleonachtig, perfectionistisch of soms zelfs wat autistisch.”

Emmanuel: “En koppig soms.”

Henri: “Dat is waar. Maar is dat koppig of volhardend zijn?”

Waarin lijk je op je papa Henri?

Henri: “De volharding en competitiviteit.”

Emmanuel: “Danke danke…. Mijn dierbare zoon.”