Wim Verkinderen: “De leeuw is uitgebroken, de arend gaan vliegen”

We interviewden jou reeds enige jaren geleden waarbij je jouw expertise als gerespecteerde tegelzetter uit de doeken deed. Maar voor zij die jou nog niet kennen: wie is Wim Verkinderen?

Wim: “Ik ben zelfstandig tegelzetter sedert 2006, en papa van vier kinderen. Inmiddels werkt één van mijn zonen bij me in de zaak. Tegelwerken Verkinderen is door mijn grote mate van perfectionisme uitgegroeid tot een vakwerkbedrijf dat vooral actief is in het hogere segment. Onze werven situeren zich hoofdzakelijk in West- en Oost-Vlaanderen. Werken voor een hoger segment wil ook zeggen dat mijn klanten zeer veeleisend zijn. Vaak gaat het om zakenmensen die heel wat bereikt hebben in het leven. Ik heb dergelijke mensen steeds zeer inspirerend gevonden want ze hielpen mij om mijn eigen lat ook steeds hoger te leggen.

Mijn collega-tegelzetters zullen me vooral kennen als een harde werker en als iemand die zijn kennis en ervaring graag deelt met anderen. Ik heb er altijd al van gehouden om mensen te inspireren en mijn beroepskennis door te geven door les te geven. Daarom dat ik ook als mede-oprichter aan de wieg stond van BITA, de Belgische tegelacademie.”

Wat is tot nu toe steeds je motto in het leven geweest?

Wim: “Mijn vorig leven -want zo noem ik het graag- kan ik omschrijven in één woord: werken. Als ik wou bereiken wat ik wilde, diende ik te werken, te werken en te werken. Ik wou aan de top staan, een naam zijn binnen het high level segment. De lat zeer hoog leggen is iets wat me al van kinds af aan zeer gekend is. Inmiddels heeft het leven me echter ook geleerd dat er een keerzijde is aan dat voortdurende harde werken. Ik had niet door dat ik in een mallemolen van jewelste was terecht gekomen waarbij mijn leven enkel nog draaide om vroeg opstaan, ontbijten in de wagen met enkel een koffietje, pas ’s middags gejaagd een eerste hap eten in m’n mond stoppen en voortdurend nerveus rondhollen, als opgejaagd wild. Ik had hierdoor nooit een hongergevoel, de innerlijke nervositeit die door mijn aderen joeg door al het werk dat op mij lag te wachten, loodste mij de dag door op pure adrenaline. ’s Avonds plofte ik doodop en uitgehongerd in de zetel en schranste ik soms een heel pak suikerwafels naar binnen. Na het avondeten had ik geen zin meer om nog te sporten, om achter mijn bureau te kruipen, of om iets leuks te doen. Midden in de nacht werd ik wakker in de zetel waarna ik naar bed strompelde."

[stilte…]

"Ik schets het nu heel zwart-wit, maar daar komt het wel op neer.”

[stilte…]

“Je wordt er stil van?”

Wim: “Ja. Eerlijk? Ik vind het vreselijk confronterend om te moeten toegeven dat mijn dagen er jarenlang zo hebben uitgezien. Het emotioneert me dat ik mezelf dit hoor vertellen. Hoe ver kan iemand van zichzelf vandaan zijn geraakt? Ik weet echter dat veel van mijn collega’s in een gelijkaardig patroon leven. Wat ik dan nog niet heb vermeld is dat er niet alleen de werkdruk is, maar uiteraard ook de verplichtingen van het gezinsleven, de noden van de kinderen, enz.

Vandaag zie ik zeer helder dat ik m’n hele leven heb geleefd in functie van een ander. Ik cijferde mezelf voortdurend weg, wou klanten en familie steeds tevreden stellen, probeerde voor iedereen goed te doen, ik zei ‘ja’ tegen iedereen behalve tegen mezelf. Ik ben van nature een zeer positief ingesteld persoon en hou ervan om anderen te helpen. Maar iedereen helpen: daar kruipt veel tijd in. Wat doe je dan met je eigen verlangens, je eigen projecten? Opzij duwen. Het resultaat is dat je 24/24u bezig bent met tegels. Je hele wereld draait om tegels en je gezondheid begint te wankelen. Welnu, ik kan uit ervaring zeggen: dit gaat door tot wanneer je knakt.”

De kracht van een gelijkgezinde community is ongelooflijk motiverend en heeft voor mij een deur naar een nieuwe wereld geopend

Noche oscura

Die knak kwam er bij Wim enkele jaren geleden. Een scheiding en een zware operatie aan een dubbele hernia kregen hem gedurende twee jaar flink op de knieën. Het werd een moeilijke tijd op vele gebieden. Echter, soms zijn de diepste kwetsuren de grootste hefbomen richting een nieuwe vorm van leven en zijn. Een dergelijke levensfase wordt ook wel ‘de donkere nacht van de ziel’ genoemd, de noche oscura. Het is een tijd waarin je leven op losse schroeven lijkt te staan, waarbij veel van wat je had opgebouwd, je lijkt te ontvallen. Je dient delen van je ‘oude zelf’ af te breken… opdat er iets nieuws zou kunnen ontstaan. Een nieuwe jij.

Wim: “In de maanden dat ik toen heb thuis gezeten, ben ik veel beginnen lezen over de invloed van een krachtige mindset op je levenskwaliteit. Dat was misschien wel het begin van mijn hele transformatie. Na mijn huwelijk heb ik nog enkele stukgelopen relaties gehad en kreeg ik alarmerende doktersresultaten. Cholesterol, suiker, bloeddruk… het zag er niet al te fraai uit. Ik heb vier kinderen en wou toch graag nog een lange tijd hun papa kunnen zijn. Bovendien had ik één grote wens: ik wilde skydiven. Door mijn overgewicht kon dit echter niet. En dan plots klikte het. Alsof je eigen emmer overloopt en je heel helder weet: dit wil ik niet langer. Me telkens weer ten dienste stellen van een ander maar ten koste van mezelf... het moest gedaan zijn. Ik wou mezelf op de eerste plaats leren zetten, meer nog, ik wou de beste versie van mezelf worden.”

“Inmiddels ben ik een aantal jaren verder en kan ik mijn afgelegde weg niet anders omschrijven dan een openbaring. Ik wéét nu uit eigen ervaring dat je leven er echt anders kan uitzien. Dat is misschien wel de grootste reden waarom ik dit verhaal deel: collega’s laten weten dat het leven zoveel rijker en echter kan zijn… als je dat zelf wil. Wacht niet op de pijnlijke wake up call die ik zelf heb moeten ondergaan, maar wees je ervan bewust dat er een leven is naast werken. Ga op ontdekking in jezelf en til je gezondheid en je leven op naar een hoger niveau. De rust, het geluk en de helderheid die je dan ervaart door de innerlijke balans die je hebt gecreëerd in jezelf valt nauwelijks te omschrijven.”

Hoe heb je die ‘shift’ aangepakt?

Wim: “Mijn shift is gestart met het veranderen van mijn voedingspatroon. Als ik wou skydiven moest ik immers gewicht verliezen. Dankzij begeleiding van een coach met bijhorend fitplan waarbij werd gefocust op voeding, beweging en mindset, ging ik aan de slag met mijn eet-, leef- en beweegpatroon. Na een grondige zelfanalyse ben ik dat fitplan minutieus gaan opvolgen. Het ging totaal niet om een dieet, maar om een verandering van levensstijl. Dat startte simpelweg met een uur vroeger opstaan, bewegen, een gezond ontbijt, tijd voor mezelf nemen, en veel eiwitrijke tussendoortjes gedurende de dag. Ik verplichtte mezelf om die nieuwe dagplanning te integreren in mijn leven en stelde er zelfs mijn alarm voor in.”

“Als gevolg van dat nieuwe voedingspatroon ben ik me verbazend snel veel fitter beginnen voelen. Die fitheid leidde tot meer energie, een veel helderdere geest, en een herwonnen levensvreugde. Ik ging steeds vaker wandelen. Doordat ik me fitter begon te voelen, kreeg ik zin om te sporten en te lopen. Mijn kine adviseerde mij om heel langzaam op te bouwen. Ik volgde een vijf-weken-traject ‘start to run’ waarna ik vijf kilometer liep. Elk lichaam heeft beweging nodig, niet per definitie sporten maar beweging. Ook is het belangrijk dat je beweegt buiten je werk om. Denk dus niet dat je al genoeg kilometers aflegt op de werkvloer, want daar beweeg je vanuit stress. Dat is een zeer groot verschil.”

“Na acht weken liet ik een bloedanalyse uitvoeren. Daaruit bleek dat mijn bloedwaarden merkelijk verbeterd waren. Ze waren nog niet top maar wel in de positieve zin geëvolueerd. Ik stond versteld van het effect. Ik voelde me niet enkel beter worden, het was ook meetbaar! Inmiddels had ik al meer dan 15 kg lichaamsgewicht verloren en besefte ik dat ik deze ingeslagen weg moest verderzetten.”

“Bovendien kwam er een zeer drukke periode voor me aan en moest ik echt een topfocus hebben. Om top te presteren moet je je top goed voelen. Eigenlijk kan je onze job vergelijken met topsport. Je mag geen kwetsuren voelen, noch fysiek, noch mentaal.”

“Samen met mijn coach zijn we toen nieuwe doelstellingen gaan formuleren. Telkens ik deze behaalde, legde ik mijn lat weer wat hoger. Vandaag train ik voor een halve marathon. Ik wist niet tot waar ik zowel fysiek als mentaal in staat was. Leren anders denken en bewustere keuzes maken, is ongetwijfeld de grootste switch geweest.”

Ik hou ervan om anderen te helpen. Maar iedereen helpen: daar kruipt veel tijd in. Wat doe je dan met je eigen verlangens, je eigen projecten? Opzij duwen ten koste van jezelf

Zit het wel in de familie?

Wim: “Inmiddels heeft Wim zijn grote droom, skydiven, achter de rug. Zijn inspanningen werden beloond met een gewicht dat nog beter scoorde dan de doelstelling die hij zichzelf had gesteld. Een tweede bloedcontrole deed zijn dokter met verstomming slaan. “Ik had last van cholesterol, spataders, hoge bloeddruk, suiker,… maar ‘het zit in de familie’ -zo zegt men- dus ik ging er jarenlang van uit het normaal was dat ook ik hiermee te maken had. Intussen kan ik bewijzen dat dat absoluut niet zo is. Het is een geloof dat je ingeprent is waarachter je je gaat verschuilen. Sedert ik vermagerd ben, meer beweeg, gezond eet en bewustere keuzes maak, is mijn bloedbeeld perfect. De dokter keek me verbaasd aan en vroeg me hoe ik dat in hemelsnaam had gefikst, alvorens hij me met een perfect rapport huiswaarts stuurde.”

Welke verandering zie je in je werk?

Wim: “In m’n werk merk ik dat ik helderder ben en dat ik een opdracht met een grotere focus kan benaderen. Doordat ik me fitter voel, kan ik de dingen veel beter analyseren. Dat heeft een positief effect op mijn dag- en tijdsindeling. Doordat ik rustiger ben in mijn hoofd, plan ik opdrachten efficiënter in en kan ik meer aan. Het resultaat is dat ik soms al om 15u klaar ben met een job, daar waar ik er vroeger een hele dag over zou hebben gedaan. Het is zo vreemd dat ik soms denk dat ik iets over het hoofd heb gezien!”

“Los van het sportieve luik dat in mijn leven is gekomen, is mijn hele mindset veranderd. Ik heb mezelf zoveel beter leren kennen. Het streven naar de beste versie van mezelf is vandaag mijn absolute topprioriteit geworden. De hele maatschappij is gebouwd om onszelf zo snel mogelijk Rome te laten bereiken via één of meerdere wegen. Maar moeten we wel allemaal in Rome willen geraken? Door nee te leren zeggen tegen een ander, heb ik geleerd om eindelijk ja te zeggen tegen mezelf. Dat heeft heel wat voeten in de aarde gehad, want dat was een diep ingesleten patroon. Vroeger wou ik altijd een ander op de eerste plaats zetten, zowel in werk als relaties. Vandaag zet ik mezelf op de eerste plaats waardoor ik de ander nog beter van dienst kan zijn zonder dat ik schade aan mezelf toebreng.”

“Ik hoef me niet te bewijzen, ik ben tevreden met mezelf en dat brengt zoveel rust. Dat is best een uitdaging in het hogere segment waarin ik werk. Die mensen zijn het gewend om orders uit te delen die vervolgens worden uitgevoerd, en zijn niet gediend met een neen. Vandaag zegt Wim Verkinderen echter neen als het niet gaat, maar ik zal hen ook altijd een tegenvoorstel geven in functie van wat wél haalbaar is voor mij. Zo is mijn hoofd veel vrijer doordat ik eerlijker ben met mezelf. Daarop wuiven ze me soms uit en zeggen ze dat ze wel op een ander gaan. Twee dagen later komen ze dan toch terug, en vaak met meer respect dan ooit. Een groot aantal klanten zijn inmiddels zelfs goede kennissen of vrienden geworden.”

Heeft jouw nieuwe leven ook een keerzijde?

Wim: “Misschien wel. Ik leef de laatste maanden op een golf van positieve energie en kan die vibe delen met een community van gelijkgestemden die allemaal bezig zijn met het beste uit hun leven halen. De kracht van een gelijkwaardige gemeenschap is ongelooflijk motiverend en heeft voor mij een deur naar een nieuwe wereld geopend. Echter, op een bepaald moment sluit je ook weer die deur en keer je terug huiswaarts. Daar word je geconfronteerd met mensen die helemaal niet bezig zijn met bewuster en gezonder leven. Dan voelt het aan alsof ik verloren loop in een oude wereld die ik ooit zeer goed heb gekend. Het is nog oefenen om een balans te vinden tussen de ‘high’ van mijn nieuw verworven leven dat overstroomt van positiviteit, en ‘het dagdagelijkse’, het ‘normale’. Daarbij stel ik mezelf de vraag: wat is nu eigenlijk normaal? Geleefd worden, of zelf de teugels in handen nemen? We zijn echter allemaal zo geconditioneerd geraakt in het normaal vinden van rondjes draaien, als een leeuw in een kooi. Welnu, ik kan je wel zeggen dat mijn leeuw is uitgebroken. De vogel heeft zich bevrijd en is eindelijk gaan vliegen. Ik kan met geen woorden omschrijven hoe bevrijdend dat voelt.”

“Anderzijds staat er ook een prijs op leven vanuit meer bewustzijn. We kunnen niet gevoeliger en ontvankelijker worden voor meer levensvreugde, zonder dat we ook ontvankelijker worden voor pijn of verdriet. Ik merk dat ik veel gevoeliger ben geworden, daar waar ik emoties vroeger steeds heb weggeduwd en afgeblokt. Maar gevoeliger wil ook zeggen: echter, authentieker. Ik ben meer en meer aan het leven vanuit wie ik werkelijk ben, en stel geen genoegen meer met halve waarheden, valse vriendschappen of relaties met een verborgen agenda. Echtheid, daar gaat het om. En ja, daar gaat soms ook een tijdelijk gevoel van eenzaamheid met gepaard.”

Wat zijn de vijf belangrijkste kwaliteiten die iemand nodig heeft om te slagen?

Wim: “Wilskracht. Doorzettingsvermogen. Positief zijn. Bewuste keuzes maken. Hulp inroepen van een coach of een mentor en die externe hulp ook durven aanvaarden. Zonder mijn coach was ik niet de Wim 2.0 die ik vandaag ben. De grootste voorwaarde bij dit alles is dat je er 100% wil voor gaan.”

Welke valkuilen zijn er?

Wim: “Vooroordelen en negativiteit van anderen uit je omgeving werken zeer toxisch. Je krijgt voortdurend dingen te horen zoals: ‘Hoe lang ga je dat volhouden? Wacht tot je ermee stopt. Ga je dat nu je hele leven doen, gezond eten?’

“Je laten afleiden door de beperkende gedachtegang, oordelende opinies en tegenkantingen van anderen halen je uit je kracht en leiden je af van het doel dat je jezelf hebt gesteld. Omring je dan ook met een gelijkgestemde community, dat is levensveranderend.”

“Een tweede valkuil is op dieet gaan. Geloof me dat het daar niet om draait. Diëten hou je niet vol en geeft je het gevoel dat je niets meer mag. Ik leef nog even goed als vroeger, geniet nog steeds van een goed etentje op restaurant met een bordje frietjes erbij. Het gaat echter om het integreren van een andere levenswijze. Een gezonder voedingspatroon aannemen is daar één onderdeel van is. Mijn advies is dan ook: wees niet te streng voor jezelf en doe enkel datgene waarvan je weet dat je het gaat volhouden. Laat je begeleiden door een coach, omring je met de kracht van een community en bouw geleidelijk aan op. Voordat je het goed en wel beseft heb je grenzen verlegd die je nooit voor mogelijk had gehouden.”

Hoe omschrijf je jezelf vandaag?

Wim: “In topconditie.”